2 lutego odwiedziłam uczniów III klasy S.P. w Nowym Borku. Jak wszyscy doskonale wiemy dzisiaj w całej Polsce obchodzone jest święto Matki Boskiej Gromnicznej, jednak nie wszyscy wiedzą o tym, że jest to także DZIEŃ NIEDŹWIEDZIA.

To święto to pozostałość po dawnych wierzeniach pogańskich. Według dawnych wierzeń w tym czasie śniący zimowym snem niedźwiedź przewraca się na drugi bok. W ten sposób zwiastuje przełom zimy, zaś kiedy wyjdzie ze swojego legowiska to sprawdza czy nadejdzie wiosna.

Niedźwiedź zwierzę niezwykłej siły, największy ssak i drapieżnik  na naszych terenach. Posiada doskonały słuch. Potrafi usłyszeć mysz idącą podziemnym korytarzem i jednym machnięciem łapy wydobyć ją spod ziemi. Posiada także dobry węch. Młody umie wspinać się po drzewach. Mied’ Wiedź – istota znająca miejsce miodu. Potrafi odnaleźć barcie dzikich pszczół. Wie gdzie są w lesie maliny, jeżyny, grzyby – to jego przysmaki. Niedźwiedzica jako jedyne zwierzę rodzi zimą i potrafi przez cały zimowy okres nic nie jeść ani nie pić. Młode rodzą się co 2 lata między  grudniem a lutym. Niedźwiadki przychodzą na świat po ciąży trwającej 7-8 miesięcy, zwykle po dwa w miocie. Po czterech tygodniach otwierają oczy, a po czterech miesiącach przestają pić matczyne mleko. Według tradycji niedźwiedź śpi 40 dni. Od 25 grudnia do 2 lutego. Choć może to dziwić to masywne zwierzę cechuje spokój. Nie należy mu jednak wchodzić w drogę, gdyż jednym uderzeniem łapy potrafi zabić łosia czy jelenia.

Niedźwiedź, jako ten, który się odradza jest zwierzęciem lunarnym. Zapada w sen zimowy wszak na 40 dni, aby z nadejściem wiosny powrócić do życia. Niedźwiedź jako opiekun totemiczny obdarza odwagą w działaniu. Obdarza wiedzą, mocami uzdrowicielskimi. Niedźwiedzica to symbol poświęcenia rodzicielskiego i troski. Swe młode wychowuje aż 3 lata. Eskimosi  wierzą, że niedźwiedź obdarza ich umiejętnością widzenia duchów.

Jeśli niedźwiedź obudzi się 2 lutego i wyszedłwszy z gawry zobaczy  własny cień, czyli dzień jest słoneczny – to znak, że jeszcze będą mrozy i niedźwiedź powraca do gawry. Obraca się na drugi bok i zasypia. Jeśli dzień jest pochmurny – niedźwiedź oczekuje rychłej wiosny i już nie zapada w sen zimowy.

Na świecie mamy kilka gatunków niedźwiedzia:

Jedyny przedstawiciel niedźwiedzi żyjący w Polsce - niedźwiedź brunatny. Żyje na południu kraju w górach. Zaniepokojony może być groźny dla człowieka. Zwykle aktywny głównie w nocy. Dużo wędruje za pokarmem. Dobrze pływa i wspina się po zboczach.

Baribal, nazywany także niedźwiedziem czarnym. Niedźwiedź Ameryki Północnej, którego można spotkać głównie w parkach narodowych. Jest niegroźny dla człowieka i często daje się karmić turystom.

Niedźwiedź andyjski, zwany też peruwiańskim, który jest najbardziej roślinożernym gatunkiem ze wszystkich niedźwiedzi. Mało wiemy o jego zwyczajach. Jest zwinny. Potrafi wspinać się na drzewa.

Niedźwiedź himalajski ma podobne zwyczaje jak niedźwiedź brunatny, jednak jest on bardziej drapieżny. W Himalajach dochodzi do 4000 m n.p.m. Podstawę jego diety stanowią rośliny.

Niedźwiedź malajski jest najmniejszym przedstawicielem rodziny niedźwiedzi. Jego charakterystyczną cechą jest biała lub pomarańczowa plama na piersi. Aktywny w nocy. Za dnia lubi się wygrzewać na słońcu w konarach drzew.

Niedźwiedź polarny, nazywany też białym żyje w ekstremalnych warunkach. Jest jedynym niedźwiedziem, który żywi się głównie mięsem. Ma białe futro. Jest świetnym pływakiem. Odbywa dalekie wędrówki. Potrafi płynąć z prędkością do 4-5 km/h.

Wargacz to niedźwiedź żyjący w Indiach i na Cejlonie, którego rozpoznawalną cechą jest grzywa na karku, która opada na boki ciała. To jedyny gatunek niedźwiedzia, który jest aktywny w nocy.

Po zapoznaniu dzieci z krótką charakterystyką tej „Potężnej Przytulanki” poprosiłam aby każdy narysował własnego niedźwiedzia. Wszystkie wykonane prace zostały uwiecznione na zdjęciu. Zarówno uczniom klasy III jak i ich Pani wychowawczyni dziękuję za miłe spotkanie.

Kinga Rybka