Posłowie przyjęli przez aklamację uchwałę ustanawiającą rok 2018 Rokiem Zbigniewa Herberta. Oddano w niej hołd "jednemu z najwybitniejszych poetów polskich i europejskich XX w." w związku z mijającą w przyszłym roku 20. rocznicą jego śmierci.

Pełne nazwisko: Zbigniew Bolesław Ryszard Herbert. Urodzony 29 października 1924 we Lwowie, zmarły 28 lipca 1998 w Warszawie – polski poeta, dramatopisarz, eseista. W czasie II wojny światowej był członkiem Armii Krajowej i walczył w obronie Lwowa. Debiutował w 1956 roku tomem wierszy Struna światła; inne ważne dzieła poety to m.in.: Pan Cogito (1974), Raport z oblężonego miasta (1983), Epilog burzy (1998). Poezja Herberta jest głęboko zakorzeniona w tradycji europejskiej, często odwołuje się do antycznej mitologii, dzieł filozoficznych i historii. Świadectwem jego wielkiego rozeznania w tej materii jest m.in. cykl esejów Barbarzyńca w ogrodzie (1962). Jednym z charakterystycznych motywów dla poezji Herberta jest postać Pana Cogito, uosabiająca inteligentnego i wrażliwego człowieka przeżywającego moralne dylematy, nie umiejącego poradzić sobie we współczesnym świecie.

Życiorys Herberta sytuuje się w jednym z najtrudniejszych okresów w historii Polski (II wojna światowa, okres PRL), jednak poeta nigdy nie ugiął się wobec nacisków komunistycznych władz. Jego biografia jest pięknym świadectwem ludzkiej niezłomności w czasach moralnego zniewolenia. W latach 80-tych stał się ikoną opozycji politycznej. Herbert był niezwykle błyskotliwym rozmówcą, często określa się go mianem moralisty i wielkiego intelektualisty. Pośmiertnie został uhonorowany Orderem Orła Białego.

A.H.