Niniejszy rozdział pt.,,Biblioteki i czytelnictwo” omawiający biblioteki: parafialną, szkolną, stowarzyszeń i organizacji społecznych, żydowską i wreszcie księgozbiory prywatne, był bardzo trudny w realizacji ze względu na brak materiałów źródłowych. Mimo usilnych i wszechstronnych poszukiwań zgromadzono jedynie fragmentaryczne dane, jednakże dla opisu mojej miejscowości bardzo istotne, bo świadczące o jej skromnym udziale w dziedzictwie kulturowym Polski.
Przypomnieć można, że od XVII w. na terenie Ziemi Sanockiej rozwijała się sieć szkółek parafialnych, pozostającym pod nadzorem Kościoła. Większość tych szkółek nie miała charakteru trwałego. Zajęcia prowadzony były głównie zimą. Szkółka parafialna prowadzona była przez proboszcza, a następnie edukacją dzieci zajmował się organista (rector). Pierwsza wzmianka o księgozbiorze będącym własnością proboszcza błażowskiego Franciszka Bekiera pochodzi z 1829 r. księgozbiór zawierał 8 dzieł w języku łacińskim i 14 pisanych w języku polskim. Były to książki o treści teologicznej. Trudno dziś ustalić, czy wspomniany księgozbiór był komukolwiek udostępniony, w jaki sposób stał się własnością proboszcza (kupno, spadek). Jest faktem niewątpliwym, że był w Błażowej w 1829 r. być może książki te zasiliły bibliotekę parafialną istniejącą w 1844 r. Proboszczem w Błażowej był nadal Franciszek Bekier. Książki były numerowane, opisywane, stanowiły własność kościelną. Źródła nic o późniejszych losach tej biblioteki nie wspominają. Możliwe, że ma to związek z odebraniem Kościołowi zwierzchności nad oświatą w 1867 r.
W okresie międzywojennym aż do wybuchu II wojny światowej w 1939 r. prowadzono przy miejscowym kościele parafialnym wypożyczalnię książek. O istniejącej niegdyś bibliotece zbierano informacje od miłośników książek w tym okresie. Fakt istnienia biblioteki potwierdziło kilka osób, w tym Stanisław Gawryś, Stanisław Barłóg, Stanisław Wania. Istniała zgodność co do sposobu wypożyczania książek. Przebiegało to podobnie jak dziś dokonuje się zmiany tajemnic różańcowych. Osoby przynoszące książki do kościoła wymieniały je między sobą i w ten sposób zyskiwały kolejnych czytelników. Trudno ustalić, czy przekazywanie książek kolejnym czytelnikom polegało jedynie na wzajemnym zaufaniu. ,,Chwała Maryi czyli książka różańcowa ku czci najsłodszego imienia Jezusa i Najświętszej Maryi Panny” jest potwierdzeniem wiarygodności uzyskanych informacji w kwestii istnienia tej biblioteki. Jest to prawdopodobnie jedyny zachowany egzemplarz z tego zbioru. Wydana została we Lwowie w 1889 r. była własnością III Zakonu św. O. Franciszka - jak wskazuje treść okrągłej pieczęci.
Ewidencji wypożyczeń raczej nie prowadzono, choć książki zaopatrzone były w numery. W większości były to dzieła o treści teologicznej. Po wojnie według relacji Stanisławy Barłóg wiele książek uległo zniszczeniu w czasie remontu plebanii. Wydaje się to nieco niewiarygodne, gdyż księża jako ludzie wykształceni znali wartość książek. Trudno uwierzyć w takie bezmyślne niszczenie. Bibliotekę parafialną reaktywowano dopiero w 1987 r.
Danuta Heller