Jakub Stanisław Pleśniak - 1895 - 1957

Urodził się w Błażowej 26 kwietnia 1895 r. w rodzinie wielodzietnej. Miał siedmioro rodzeństwa, trzy siostry i czterech braci, był z nich najstarszy. Rodzice prowadzili restaurację oraz dodatkowo masarnię, która była rodzinnym, odziedziczonym interesem. W 1916 roku wstąpił na ochotnika do Legionów, w których walczył do końca I wojny światowej, a później brał udział w wojnie polsko – bolszewickiej 1919-20. Za wybitne zasługi wojenne otrzymał Srebrny Krzyż Virtuti Militari. Po wojnie ukończył Seminarium Pedagogiczne w Przemyślu i rozpoczął pracę zawodową na Białostocczyźnie. W latach 1922-26 pracował w Szkole Powszechnej w Chojewie, a po zawarciu związku małżeńskiego w 1926 r. Brańsku, ucząc matematyki i muzyki. Należał do osób bardzo aktywnych społecznie. Szczególnie zaangażowany był w rozwój spółdzielczości. Uczestniczył w zakładaniu Kasy Stefczyka w Brańsku. Po klęsce wrześniowej w 1939 r. rozpoczął się trudny okres okupacji sowieckiej. Stanisław Pleśniak jako legionista – piłsudczyk, a do tego nauczyciel i aktywny działacz społeczny znalazł się wraz z rodziną na liście przeznaczonej do zsyłki na Syberię. Dzięki informacji przekazanej przez mieszkańca Brańska, który miał dostęp do tajnych dokumentów rodzina Pleśniaków uniknęła tragedii. W marcu 1940 r. wraz z rodziną uciekł z Brańska do rodzinnej Błażowej. Pleśniakowie pozostawili w Brańsku cały swój dobytek łącznie z domem. Później wszystko zarekwirowały władze sowieckie. Uciekał przez Kiersnowo koło Brańska, rodzinną wieś żony. Tutaj Stanisław wynajął dwie furmanki i udał się w kierunku Siemiatycz. Stamtąd do Wólki nad Bugiem. Po zamarzniętej rzece wraz z rodziną przedostał się na drugą stronę. Po kilku dniach męczącej wędrówki przyjechał do Rzeszowa, a następnie furmankami do Błażowej. W pierwszych miesiącach Stanisław Pleśniak nie pracował i pozostawał na utrzymaniu swoich rodziców. Po pewnym czasie, w związku otwarciem niektórych szkół, niemieckie władze okupacyjne zezwoliły mu na nauczania w zakresie powszechnym i zawodowym, początkowo w szkole powszechnej w Lecce oddalonej od Błażowej o 4 km. Po kilku miesiącach przeniósł się do Błażowej, gdzie został kierownikiem nowo zorganizowanej Publicznej Średniej Szkoły Zawodowej. Tymczasem 1 lutego 1940 r. starosta rzeszowski Ehaus, zobowiązał kierowników szkół do zebrania i oddania wszystkich podręczników i atlasów do starostwa. Stanisław Pleśniak nie podporządkował się temu zarządzeniu i ukrył ponad 170 książek z biblioteki szkolnej w stodole Stanisława Groszka. Pleśniak w czasie wojny działał w podziemnej organizacji AK i brał czynny udział w akcjach bojowych, za co został wielokrotnie odznaczany m. in. Krzyżem Walecznych. Po wyzwoleniu pozostał w Błażowej i pracował w szkolnictwie. Początkowo była to szkoła powszechna, a później średnia ogólnokształcąca. Pełnił w nich funkcję kierownika. Przedwojenny porucznik rezerwy, kawaler orderu Virtuti Militari i Orderu Odrodzenia Polski, człowiek o nieposzlakowanej opinii, wychowawca wielu pokoleń i społecznik pozostaje do dzisiaj w pamięci i sercach wielu ludzi. Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie mając 62 lata, 8 września 1957 r. w Błażowej i tam spoczywa w rodzinnym grobowcu.

Na podst. Internetu.

J.H.